II Niedziela Zwykła
I czytanie (Iz 49, 3. 5-6)
Sługa Boży światłością całej ziemi
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan rzekł do mnie: «Ty jesteś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię».
Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».
Psalm (Ps 40 (39), 2ab i 4ab. 7-8a. 8b-10 (R.: por. 8a i 9a))
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę
Z nadzieją czekałem na Pana, *
a On pochylił się nade mną.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę
Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę
W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu †
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę
II czytanie (1 Kor 1, 1-3)
Paweł apostołem Jezusa Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana. Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa!
Aklamacja (J 1, 14a. 12a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (J 1, 29-34)
Chrystus jest Barankiem, który gładzi grzech świata
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».
Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».
Droga
W drugim czytaniu św. Paweł zwracając się do Koryntian, mówi, że są powołani do świętości. To stwierdzenie dotyczy każdego człowieka.
Ewangelia daje nam za przykład św. Jana, który wypełnił to powołanie. To właśnie Jan, będąc dokonale zjednoczonym z Bogiem, rozpoznał wśród tłumu Tego, który przyszedł zgładzić grzech świata. Słowa Jana: „Oto Baranek Boży” wypływają z Jego poprzedniej relacji z Bogiem. Podobnie dzieje się również w naszym życiu. Bóg chce dokonywać w nim wielkich dzieł, jednak, to nasza relacja z Nim, otwarcie na Jego działanie, pozwala Mu nas przemieniać.
Musimy pamiętać, że nasze życie jest drogą. I tak jak Jan, który w sposób niezwykły spotkał się z Jezusem, kiedy był jeszcze w łonie Elżbiety, dopiero po latach mógł dać świadectwo, że Jezus jest Bogiem. Tak też i my dorastamy do takiego poznania Boga.
Dzisiejszy świat domaga się od nas efektywności, chce byśmy byli perfekcyjni, posiadali wszystkie umiejętności w 100%. Bóg jest inny, On nie domaga się od nas doskonałości, bo tylko On jest doskonały. On pragnie patrzyć na nasz wzrost, na nasze stawanie się, w Jego oczach to właśnie nasza droga ku Niemu ma największe znaczenie.
