Czym jest charyzmat?
Potissimum institutioni – Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, 2 lutego 1990r., p.16.
Różnorodność instytutów przypomina „drzewo, które się cudownie i bujnie rozkrzewiło na roli Pańskiej z danego przez Boga zalążka. Za ich pośrednictwem „Kościół z biegiem czasu coraz lepiej, zarówno wiernym, jak niewierzącym, ukazywał Chrystusa – bądź to oddającego się kontemplacji na górze, bądź zwiastującego rzeszom królestwo Boże, bądź uzdrawiającego chorych i ułomnych, a grzeszników nawracającego do cnoty, bądź błogosławiącego dzieciom i dobrze czyniącego wszystkim, a zawsze posłusznego woli Ojca, który Go posłał”. Ta różnorodność wyraża się poprzez różnorodność „charyzmatu założycieli”, który „objawia się jako «doświadczenie Ducha» przekazane uczniom, by nim żyli, strzegli go, pogłębiali i rozwijali, stale wzrastając w harmonii z Ciałem Chrystusa. « Dlatego Kościół bierze w opiekę i popiera swoisty charakter rozmaitych instytutów zakonnych»”. Nie istnieje zatem jeden sposób, „mając na uwadze własny charakter i cele”. Chodzi tu nie tylko o samą praktykę tych rad, lecz o wszystko, co dotyczy stylu życia członków instytutu i co ma im pomagać w osiągnięciu doskonałości własnego stanu.
Ten fragment z dokumentu Potissimum institutioni, ukazuje czym jest charyzmat – to swoisty sposób funkcjonowania konkretnego Zgromadzenia czy Instytutu Życia Konsekrowanego. W przypadku naszej Rodziny Zakonnej, charyzmat określił św. Zygmunt Szczęsny Feliński. Ojciec Założyciel, podkreślał, że „powołanie do służby Bożej w Rodzinie Maryi, to wezwanie do współpracowania z Chrystusem w szerzeniu Królestwa Jego na ziemi”1. Zaraz obok tego zadania, umieścił – jako główny cel – „pracowanie nad własnym udoskonaleniem i służenie bliźnim”2.
Charyzmat Rodziny Maryi
Przynależność do Rodziny Maryi, zobowiązuje każdą z nas, do troski o zbawienie dusz, najpierw własnych, później natomiast tych, którzy są nam powierzeni przez Opatrzność. Dlatego kształtujemy swoje życie według Ewangelii i na wzór Świętej Rodziny. Podejmujemy trud „wyniszczenia w swym wnętrzu wszystkiego co światowe lub własne. A przy pomocy łaski Bożej usiłujemy tak doskonale przejąć się duchem Pana i Oblubieńca, iżby, każda z nas za św. Pawłem mogła powiedzieć «już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus» (Gal 2,20)”3.
Troskę o zbawienie ludzi, wyrażamy w modlitwie, za tych którzy odeszli od Boga, oraz za wszystkich, którzy naszej modlitwy potrzebują. Wychodzimy ku bliźnim z pomocą i w uczynkach miłosierdzia ukazujemy im miłujące oblicze Boga, który wszystkich pragnie przyciągnąć do siebie.
Staramy się „jednoczyć nie tylko z Bogiem, ale też z sobą nawzajem, stanowiąc tym sposobem jednolitą i życiem nadprzyrodzoną całość”4. Dlatego też żyjemy we wspólnotach zakonnych, budując atmosferę miłości, jedności i pokoju.
Działalność w Prowincji
W naszej Prowincji prowadzimy działalność wychowawczą w przedszkolach i szkole. Troszczymy się o dzieci i młodzież przebywającą w domu dziecka. Śpieszymy z pomocą ludziom starszym i chorym w szpitalach i w Środowiskowym Domu Samopomocy. Ponadto podejmujemy pracę w parafiach jako katechetki, zakrystianki, organistki i kancelistki. Pracujemy również w instytucjach kościelnych: seminariach duchownych, Sądzie Biskupim oraz domu Księży seniorów.
- św. Zygmunt Szczęsny Feliński, Duch Rodziny Maryi, p.1.
- tenże, Listy Ascetyczne, list 34.
- tenże, Duch Rodziny Maryi, p.2.
- tamże, p.3.
