VIII Niedziela Zwykła
I czytanie (Syr 27, 4-7)
Wypowiedzi człowieka ujawniają jego wartość
Czytanie z Mądrości Syracha
Gdy sitem się przesiewa, zostają odpadki, podobnie błędy człowieka przy jego ocenie.
Piec poddaje próbie naczynia garncarza, a sprawdzianem człowieka jest jego wypowiedź.
Jak o uprawie drzewa świadczy jego owoc, tak mowa o zamyśle serca człowieka.
Nie chwal męża przed wypowiedzią, to bowiem jest próbą dla ludzi.
Psalm (Ps 92 (91), 2-3. 13-14. 15-16 (R.: por. 2))
Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże
Dobrze jest dziękować Panu, *
śpiewać Twojemu imieniu, Najwyższy,
rano głosić Twoją łaskawość, *
a wierność Twoją nocami.
Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim *
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.
Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, *
On moją Opoką i nie ma w Nim nieprawości.
Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże
II czytanie (1 Kor 15, 54b-58)
Przez Chrystusa zwyciężamy śmierć
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostołac do Koryntian
Bracia:
Kiedy już to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: «Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?» Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Przeto, bracia moi najmilsi, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zajęci zawsze ofiarnie dziełem Pańskim, pamiętając, że trud wasz nie pozostaje daremny w Panu.
Aklamacja (Por. Flp 2, 15d. 16a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jawicie się jako źródło światła w świecie,
trzymając się mocno Słowa Życia.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 6, 39-45)
Z obfitości serca mówią usta
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus opowiedział uczniom przypowieść:
«Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?
Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego.
Nie ma drzewa dobrego, które by wydawało zły owoc, ani też drzewa złego, które by dobry owoc wydawało. Po własnym owocu bowiem poznaje się każde drzewo; nie zrywa się fig z ciernia, ani z krzaka jeżyny nie zbiera się winogron. Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta».
Sztuka Dialogu
Dzisiejsza Ewangelia jest pewną sztuką dialogu miłości. Dialogu na linii Bóg – człowiek; człowiek – Bóg, człowiek – człowiek, człowiek sam ze sobą. Jeśli nie nauczymy się rozmawiać z Bogiem, to może się okazać, że przestaniemy Go słyszeć, rozumieć, znać, ale również słyszeć, rozumieć drugiego człowieka, rozumieć samego siebie. Autentyczna relacja z Bogiem uczy nas co znaczy być człowiekiem dialogu w prawdzie z Bogiem, z bliźnimi i z samym sobą. Uczy nas Bożego spojrzenia na własne człowieczeństwo i innych. Człowieczeństwo dane nam przez Boga jest jednocześnie darem i zadaniem. Jest glebą, z której wyrasta drzewo naszych uczynków. O tę glebę należy dbać, aby owoce drzewa stały się smacznym pokarmem dla innych, pokarmem, który syci a nie zatruwa. Pycha czyni człowieka drażliwym na duchowe upadki bliźniego, miłość natomiast rozszerza horyzont widzenia i otwiera serce, uzdalnia człowieka do budowania wspólnoty ludzkiej. Uznając i przyjmując w naszym życiu obecność Boga, który jest Miłością, każdy z nas staje się duchowym bogactwem dla drugich. Człowiek musi się nauczyć słusznej drogi i przyjmować upomnienie zanim będzie mógł prowadzić innych do Boga.
s. L.
