I Niedziela Adwentu
I czytanie (Jr 33, 14-16)
Potomek Dawida będzie wymierzał sprawiedliwość
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Tak mówi Pan:
«Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu.
W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe; będzie wymierzać prawo i sprawiedliwość na ziemi.
W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie trwać bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: Pan naszą sprawiedliwością».
Psalm (Ps 25 (24), 4-5. 8-9. 10 i 14 (R.: por. 1b))
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę
Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, *
Boże i zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę
Dobry jest Pan i łaskawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
uczy ubogich dróg swoich.
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę
Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary swoim czcicielom *
i objawia im swoje przymierze.
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę
II czytanie (1 Tes 3, 12 – 4, 2)
Utwierdzenie w świętości na przyjście Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Pan niech pomnoży was liczebnie i niech spotęguje miłość waszą nawzajem do siebie i do wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały w nienagannej świętości wobec Boga, ojca naszego, na przyjście Pana naszego, Jezusa, wraz ze wszystkimi Jego świętymi.
Na koniec, bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie: zgodnie z tym, co od nas przejęliście o sposobie postępowania i podobania się Bogu – jak już zresztą postępujecie – stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam w imię Pana Jezusa.
Aklamacja (Ps 85 (84), 8)
Alleluja, alleluja, alleluja
Okaż nam, Panie, łaskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 21, 25-28. 34-36)
Oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie spadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.
Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».
Gotów?
Czas Adwentu co roku skłania nas do zastanowienia się nad tym, czy nasze serca są gotowe DZISIAJ na spotkanie z Panem. Tekst Ewangelii, który został nam dziś ofiarowany, wbrew pozorom nie ma w nas wzbudzić lęku, paniki czy przerażenia związanego z opisanymi tam zwiastunami czasów ostatecznych. Wręcz przeciwnie. Jezus mówi, że właśnie wtedy, gdy świat będzie pogrążony w chaosie różnych, po ludzku strasznych wydarzeń, mamy “nabrać ducha i podnieść głowy”. To postawa człowieka oczekującego powrotu Pana. Otrzymujemy wskazówki i przestrogi, które będą dla nas pomocą w utrzymaniu czujnego serca, gotowego na spotkanie z Panem w każdej chwili życia. Aby serce było “lekkie”, musi wyzwolić się z nadmiernej troski o to, co doczesne, a w pierwszej kolejności zatroszczyć się o relację z Bogiem. Tak naprawdę w ostatecznym rozrachunku zostanie tylko to, co między mną, a Nim. Czy to będzie prawdziwa, mocna więź? Wszystko inne przeminie, więc co zostanie? Dni, w których rozpoczynamy oczekiwanie na święta Bożego Narodzenia są dla nas kolejną szansą na zacieśnienie tej JEDYNEJ relacji, a może na zbudowanie jej od nowa?
