Przemienienie Pańskie
I czytanie (Dn 7, 9-10. 13-14)
Szata Jego była biała jak śnieg
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
Psalm (Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 9 (R.: por. 1a i 9a))
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią
Ponad całą ziemią *
Ty jesteś wywyższony
i nieskończenie wyższy *
od wszystkich bogów.
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią
II czytanie (2 P 1, 16-19)
Słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Piotra Apostoła
Najmilsi:
Nie za wymyślonymi mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, i dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.
Aklamacja (Mt 17, 5c)
Alleluja, alleluja, alleluja
To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie,
Jego słuchajcie.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 17, 1-9)
Twarz Jego zajaśniała jak słońce
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
Spotkanie
Jezus zabrał Piotra, Jakuba i Jana, osobno na górę wysoką i tam się wobec nich przemienił…
I w naszym życiu zdarzają się momenty, kiedy Jezus chce mówić wprost do naszych serc. To właśnie wtedy zabiera nas osobno na górę i ukazuje nam swoje bóstwo. To najbardziej intymne spotkania z Bogiem, z dala od tłumu i zgiełku otaczającego nas świata. To wówczas On przemawia i pragnie być słuchanym, to właśnie wtedy ukazuje się nam takim, jakim rzeczywiście jest.
Może właśnie dziś powinniśmy się zastanowić, czy pozwalamy się wyprowadzać Bogu na górę? Czy czynimy w naszym życiu przestrzeń do tego, by On mógł przemawiać?
Panie, proszę, mów wprost do mojego serca i przemieniaj je na wzór Twego boskiego serca.
