VI Niedziela Wielkanocna
I czytanie (Dz 8, 5-8. 14-17)
Apostołowie nakładali ręce, a wierni otrzymywali Ducha Świętego
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z donośnym krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka zaś radość zapanowała w tym mieście.
Kiedy apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc nakładali apostołowie na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.
Psalm (Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20 (R.: por. 1b))
Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja
Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, *
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie. *
Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa».
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!
Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja
Morze na suchy ląd zamienił, *
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy! *
Jego potęga włada na wieki.
Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, †
którzy boicie się Boga, *
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *
i nie oddalił ode mnie swej łaski.
Niech cała ziemia chwali swego Pana
Albo: Alleluja
II czytanie (1 P 3, 15-18)
Znaczenie śmierci Chrystusa
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła
Najdrożsi:
Pana Chrystusa uznajcie w sercach waszych za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest.
A z łagodnością i bojaźnią Bożą zachowujcie czyste sumienie, ażeby ci, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie, doznali zawstydzenia właśnie przez to, co wam oszczerczo zarzucają. Lepiej bowiem – jeżeli taka wola Boża – cierpieć, czyniąc dobrze, aniżeli źle czyniąc.
Chrystus bowiem również raz jeden umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia przez Ducha.
Aklamacja (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (J 14, 15-21)
Będę prosił Ojca, a da wam Ducha Prawdy
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.
Nie zostawię was sierotami. Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie widział. Ale wy Mnie widzicie; ponieważ Ja żyję, i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was.
Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie».
Nie jesteś sam!
Jezus mówi o Duchu, używając tajemniczego terminu Paraklet, który w starszych wydaniach Biblii tłumaczony jest jako „Pocieszyciel”, w nowszych natomiast pozostawia się jego greckie brzmienie. Dlaczego? Co kryje się pod tym imieniem Ducha Świętego?
Wydaje się, że znaczenie tego słowa jest tak głębokie i różnorodne, że tłumaczenie „Pocieszyciel” pozbawia go tej głębi i bogactwa. Słowo Paraklet możemy tłumaczyć również jako adwokat, obrońca, rzecznik, pośrednik lub tłumacz. Jest to ktoś, kto stoi przy nas przemawiając na naszą korzyść, w przypadku oskarżenia.
Zgłębiając naturę Ducha, sposób Jego obecności w Kościele, zaczynamy rozumieć dlaczego Jezus wskazuje, że On musi przyjść. Po wniebowstąpieniu Jezus jest nadal ze swoim Kościołem, ale w innym wymiarze. Rzeczywiście, nie zostawia nas sierotami, na pastwę tego świata. Posyła niezwykły dar, który odtąd kształtuje wspólnotę Kościoła.
Duch jest posłany. Ale czy ja odkrywam Jego obecność? Czy zapraszam Go do swojego życia? Czy szukam Go, pośród tego świata?
Niech słowa św. Hilarego, biskupa i doktora Kościoła będą dla nas zachętą w uważnym wypatrywaniu znaków obecności Parakleta: „ten wyjątkowy dar jest w Chrystusie obfitą ofiarą dla nas wszystkich. Nie brakuje go nigdzie, jest dany każdemu według tego, ile chce on przyjąć. Ten Duch Święty zamieszkuje wśród nas, aż do wypełnienia czasów. Jest naszym pocieszeniem w oczekiwaniu, jest gwarancją dóbr, których w nadziei oczekujemy, jest światłem naszych dusz, ich blaskiem. „
