Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi
I czytanie (Lb 6, 22-27)
Błogosławieństwo Boże
Czytanie z Księgi Liczb
Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: «Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak oto macie błogosławić Izraelitom.
Powiecie im: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”.
Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił».
Psalm (Ps 67 (66), 2-3. 5 i 8 (R.: por. 2a))
Bóg miłosierny niech nam błogosławi
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.
Bóg miłosierny niech nam błogosławi
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi, *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Bóg miłosierny niech nam błogosławi
II czytanie (Ga 4, 4-7)
Bóg zesłał swego Syna, zrodzonego z Niewiasty
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.
Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze!» A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
Aklamacja (Por. Hbr 1, 1-2a)
Alleluja, alleluja, alleluja
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 2, 16-21)
Nadano Mu imię Jezus
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Pasterze pośpiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał Anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
Ślady obecności Boga
W postawę Maryi wpisana jest wielka cierpliwość. Nie wszystko rozumie, ale z głębokim spokojem rozważa to, czego doświadcza. Anioł mówił, że Jej Syn będzie wielki, że otrzyma tron swego praojca Dawida, a tymczasem leży w brudnym żłobie, wśród bydła. Niesamowita ufność, każe Jej milczeć i trwać w oczekiwaniu na wypełnienie się danego słowa. Wierny jest Ten, który dał obietnicę.
W stajence zjawiają się pasterze i świadczą, co zostało im objawione o Nowonarodzonym. Dla Maryi musiał to być piękny znak, potwierdzenie, że wszystko jest tak jak powinno być, tylko po prostu Bóg widzi inaczej niż człowiek i pokieruje tym na swój sposób. Zachować i rozważać w sercu.
Maryja nieustannie odnajduje w swojej codzienności ślady obecności Boga. Kontemplując je, nie tyle próbuje zrozumieć otaczająca Ją rzeczywistość, co raczej dostrzec w każdym człowieku i zdarzeniu przejaw Bożej interwencji, wypełnianie się Jego planu. Szczęśliwa, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana.
