XV Niedziela zwykła
I czytanie (Pwt 30, 10-14)
Prawo Boże nie przekracza ludzkich możliwości
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu:
«Będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając Jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy.
Polecenie to bowiem, które Ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: „Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je”. I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: „Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je”.
Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić».
Psalm (Ps 69 (68), 14. 17 i 30. 31 i 33-34. 36-37 (R.: por. 33b))
Ożyje serce szukających Boga
Panie, modlę się do Ciebie *
w czas łaski, o Boże.
Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, *
w Twojej zbawczej wierności.
Ożyje serce szukających Boga
Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twoja jest łaskawa, *
spojrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia.
Jestem nędzny i pełen cierpienia, *
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.
Ożyje serce szukających Boga
Pieśnią chcę chwalić imię Boga *
i wielbić Go z dziękczynieniem.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy, †
niech ożyje serce szukających Boga. *
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.
Ożyje serce szukających Boga
Gdyż Bóg ocali Syjon i miasta Judy zbuduje, *
tam będą mieszkać i mieć posiadłości.
To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego, *
miłujący Jego imię przebywać tam będą.
Ożyje serce szukających Boga
II czytanie (Kol 1, 15-20)
Wszystko zostało stworzone przez Chrystusa i dla Niego
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Chrystus Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.
Aklamacja (Por. J 6, 63c. 68c)
Alleluja, alleluja, alleluja
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 10, 25-37)
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?»
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».
Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
Piętnasta niedziela zwykła konfrontuje nas z pytaniem: „co mam czynić by osiągnąć życie wieczne?” czy inaczej: „co mam czynić, by osiągnąć Niebo?” albo: „co mam czynić, by osiągnąć świętość?”.
To pytanie jednak, jeśli przypatrzymy się Ewangeliom, możemy znaleźć również w zapisie św. Marka, w 10 rozdziale, lecz kontekst w którym pada jest zgoła odmienny.
Ewangelista Łukasz, wkłada je w usta uczonego w Prawie, który chce wystawić Jezusa na próbę. Św. Marek, zaś w usta bogatego młodzieńca, który wypełniał wszystkie przykazania Prawa od swojej młodości.
Wydaje mi się, że ta odmienność postaw doskonale oddaje naszą kondycję. My również przychodzimy do Jezusa pytając o to, co mamy zrobić by być blisko Niego, mimo, że jesteśmy powodowani różnymi motywacjami. Czasem może po prostu boimy się potępienia, czasem chcemy osiągnąć nieograniczone szczęście, innym zaś razem chcemy przebywać blisko Niego…
Ta odmienność postaw oddaje w jakiej relacji jesteśmy do Jezusa, a z drugiej strony ukazuje Jego stałość i niezmienność. On zawsze pragnie naszego szczęścia, niezależnie czy jesteśmy dopiero kiełkującym kłosem, czy w pełni dojrzałym ziarnem.
Chrystus nas nie odrzuca, nawet wtedy gdy przychodzimy do Niego zupełnie interesownie. On jest zawsze gotowy, by wskazać nam drogę, którą mamy kroczyć by osiągnąć Niebo. Tu nieważne staje się czy musi nam tłumaczyć, kto jest naszym bliźnim, czy zachęcać nas do tego by porzucić wszystko i pójść za Nim. Każdy stojąc na właściwym sobie etapie rozwoju, ma wyznaczoną drogę na której spotka Jezusa i dojdzie do pełni szczęścia.
